BlogοΘεατρική Γενετική

Με άλλα λόγια ο τρόπος να αλλάζεις τελείως την φύση και την παράδοση ένος blog θεατρικής παράστασης, παραβιάζοντας τους κανόνες που επιβάλανε το ύφος και την δομή του.

Πειραματισμός στον τομέα της συνύπαρξης και συνεργασίας θεατρικών παραστάσεων, εν ονόματι, όχι στην κατοχύρωση του ήδη θεατρικού κοινού εις βάρος κάποια άλλης παράστασης, αλλά στην αύξηση του θεατρικού κοινού στα επίπεδα που θα έπρεπε να είναι για να αποτελεί βιώσιμη λύση για τους ανθρώπους που ασχολούνται με την τέχνη της ηθοποιίας

Δυστυχώς η προσπάθεια μου, να δημιουργήσω μεγάλες τομές στον χώρο του διαδικτυακού θεάτρου δεν μπόρεσε να καρποφορήσει, και έτσι κινούμε βήμα βήμα, μέχρι να ειπώθει από στόματα ξένα η λέξη Etheatre και να φτάσουμε στην καινούρια εποχή του πολιτισμού στο Διαδικτυο.

Βήμα βήμα λοιπόν και για του λόγου το αληθές, ξεκινάμε  με το πείραμα της αλληλεπίδρασης θεατρικών blog με κανόνες συνεργασίας, πολλαπλών ή ομαδικών blog.

για όσους προφανώς δεν κατάλαβαν, είναι σαν να συνδέεις πολλούς υπολογιστές σε ένα δίκτυο, για να δημιουργήσεις μια "φάρμα", και να αυξήσεις την υπολογιστική δύναμη, μόνο που στην συγκεκριμένη περίπτωση συνδέεις blogs και περιεχόμενα παραστάσεων για να αυξήσεις την ανθρώπινη δυναμική των παραστάσεων.

αυτή την εβδομάδα, αν και έχω φορτωμένο πρόγραμμα θα ήθελα να ασχοληθώ με αυτό.
Πλάκα θα έχει!

Το Blog κατα βάθος είναι ημερολόγιο

Το Blog κατα βάθος είναι ημερολόγιο. Ξεκίνησε κάποια στιγμή την επαναστασή του όταν αρχίσαν κάποιοι bloggers να γράφουν ειδήσεις στα blog τους. Πράγμα που έφερε λαμπρές εξελίξεις στον κόσμο της ενημέρωσης, και της πληρόφορίας, αλλά έτσι χάθηκε η επαφή με το γεγονός... ότι κατά βάθος το blog είναι ένα ημερολόγιο.

Κατα βάθος πάλι εγώ είμαι ένας τρελός επιστήμονας που δυστυχώς η ζωή του πήρε λάθος δρόμο... και εκεί που χαρούμενος σέρβιρα πιάτα, υπολογίζοντας τον χώρο προσγείωση του 24 πιάτου, σε ένα τραπεζάκι 1χ1 υπολογίζοντας παράλληλα και την παράμετρο δυσκολίας του πως θα αποφύγεις το χέρι της χοντρή κυρίας, που θέλει να αρπάξει λαιμαργα το πιάτο, να της πέσει από τα χέρια, να την λερώσει και να απολυθώ... ξάφνου έκανα και εγώ την επανάσταση μου, βάζοντας ειδήσεις στην ζωή μου, πράγμα που δεν έφερε και μεγάλες αλλαγές στον κόσμο της ενημέρωσης και της πληρόφορίας, αλλά σίγουρα με απομάκρυνε από το γεγονός ότι κατά βάθος είμαι ένας τρελός επιστήμονας.

Οπότε αναλογιζόμενος τα παρακάτω, κατανοώ ότι αυτό το blog κατά βάθος είναι ένα ημερολόγιο που ψάχνει να βρει τον δρόμο του, ενός τρελού κατά βάθος επιστήμονα που ψάχνει να βρεί τον δρόμο του, κάπου ανάμεσα στις μπουρμπουλίθρες της μπύρας.

Ω ναι... αυτός ειμαι εγώ.
και αυτό ειναι το blog μου.
Μπου!

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη

Sos - σοβαρό - επείγον πιο σοβαρό, από το μέγα ερώτημα της ανθρωπότητας για ποιον λόγο τα λουκάνικα πάντα βγαίνουν σε αυτήν την αισχρή συσκευασία των 10 τεμαχίων, και πότε επιτέλους θα καταδεχθεί ο Νταγκαν Μακλάουντ κοινός γνωστός ως Χαιλαντερ να πεθάνει.

Εξίσου σοβαρός και ο προβληματισμός μου που προκάλεσε την γένεση αυτού του blog. Η αλήθεια είναι μία. Πνιγόμουν. Δεν ειμαι δημοσιογράφος, δεν είμαι σοβαρός και δεν πηγαίνω σε συνελέυσεις γιατί τις βρίσκω βαρετές, και θα ήταν πιο λειτουργικές κατά την γνώμη μου αν χωρίζοντας σε διαφορετικά τμήματα για όσους θέλουν να μαλώσουν με την ησυχία τους.

Η αλήθεια είναι ότι βρίσκω κομματάκι εγωιστική την απαίτηση να απαιτεί κάποιος να είναι παρόντες όλοι κάθε φορά που θέλει να μαλώσει, και εάν αυτό το δικαιολογεί ότι το κάνει για λόγους διαφάνειας, ξεκαθαρίσματος, σωτηρίας ή πατρίδας... εγώ ξέρω... πραγματικά το κάνει επειδή έχει την απόλυτη ανάγκη να σπάσει τα νεύρα και των υπολοίπων. Είναι η χαρά του μίζερου όταν μοιράζεται την μιζέρια του και με άλλους.

Αλλά ως εδώ...
Από σήμερα ξεκινάω την επανάστασή μου, με μοναδικό μου σκάφος αυτό το blog στο ταξίδι μου για το τίποτα, και χωρίς ίχνος σοβαρότητας, να αλλάξω τον κόσμο και να τον κάνω Ροζ (Εγώ το είπα αυτό;)
Του του ρου του του...
ξεκινάμε... και ο θεός βοηθός.
Με εκτίμηση.
Χρήστος.