Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη

Sos - σοβαρό - επείγον πιο σοβαρό, από το μέγα ερώτημα της ανθρωπότητας για ποιον λόγο τα λουκάνικα πάντα βγαίνουν σε αυτήν την αισχρή συσκευασία των 10 τεμαχίων, και πότε επιτέλους θα καταδεχθεί ο Νταγκαν Μακλάουντ κοινός γνωστός ως Χαιλαντερ να πεθάνει.

Εξίσου σοβαρός και ο προβληματισμός μου που προκάλεσε την γένεση αυτού του blog. Η αλήθεια είναι μία. Πνιγόμουν. Δεν ειμαι δημοσιογράφος, δεν είμαι σοβαρός και δεν πηγαίνω σε συνελέυσεις γιατί τις βρίσκω βαρετές, και θα ήταν πιο λειτουργικές κατά την γνώμη μου αν χωρίζοντας σε διαφορετικά τμήματα για όσους θέλουν να μαλώσουν με την ησυχία τους.

Η αλήθεια είναι ότι βρίσκω κομματάκι εγωιστική την απαίτηση να απαιτεί κάποιος να είναι παρόντες όλοι κάθε φορά που θέλει να μαλώσει, και εάν αυτό το δικαιολογεί ότι το κάνει για λόγους διαφάνειας, ξεκαθαρίσματος, σωτηρίας ή πατρίδας... εγώ ξέρω... πραγματικά το κάνει επειδή έχει την απόλυτη ανάγκη να σπάσει τα νεύρα και των υπολοίπων. Είναι η χαρά του μίζερου όταν μοιράζεται την μιζέρια του και με άλλους.

Αλλά ως εδώ...
Από σήμερα ξεκινάω την επανάστασή μου, με μοναδικό μου σκάφος αυτό το blog στο ταξίδι μου για το τίποτα, και χωρίς ίχνος σοβαρότητας, να αλλάξω τον κόσμο και να τον κάνω Ροζ (Εγώ το είπα αυτό;)
Του του ρου του του...
ξεκινάμε... και ο θεός βοηθός.
Με εκτίμηση.
Χρήστος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου